Terwijl jij slaapt,
steeds datzelfde
praatje:
“Hoe gaat het
er nu mee?”.
“Och, we doen
nog verder.
We zijn nu al
zo ver…”
Iets over een
nieuw normaal
en voor nu is
het oké.
De buurman,
de postbode,
die vreemde …
allemaal met dezelfde
vraag.
Een formaliteit
– ik weet het wel –
maar wat als ik
het zeg vandaag?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten