Terwijl jij slaapt,
vlucht ik in de
drukte van de dingen,
achter een
torenhoge muur.
Altijd wat te
doen,
steeds bijna klaar.
Ik kom er zo
aan.
Heus, echt,
ik moet ook op
tijd opstaan.
De klok tikt
steeds later.
Het wordt stil
op straat.
Ik doe nog even
verder.
Het is nu toch
al laat.
Hier beneden
is het nog net
als vroeger
en lijkt het
alsof boven
is zoals het
altijd is geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten